Romance in the Vernacular

Nice to meet you, Mia! Tell us, what is it about the art of poetry that you fell in love with?

The harmony of images and metaphors, and how this creates layers of meanings; how multiple messages are conveyed beyond the literal sense of the poem, and how even just a few lines can make great emotional appeal to readers.

You write your poetry mostly in Filipino. What characteristics of the Filipino language do you love and has prompted you to write in it?

Funny, because the first few poems I wrote in high school were in English. I used to think that only poems written in English are romantic, classy and elegant; while those written in Filipino are baduy or old-fashioned, and inaccessible (I know people whose perception of Filipino poetry is sobrang lalim (too profound) or ‘nosebleed’). Like most writers I know, the younger me had always wanted to know the answer to “What makes a poem a poem?” and how to tell if the pieces I’ve written are actually poems. So, I was out to figure these out when I joined the LIRA poetry clinic. It was the only workshop I knew that was available for newbies like me. Once I began writing poems in Filipino for the LIRA workshops, I knew that I wanted to pursue writing in that language. I realized that it’s easier to use my native language, and there’s a certain sincerity and seriousness in the language. It just seems so pure to me, plus there are a lot of beautiful and Filipino words waiting to be discovered. (ex. Salamisim: malungkot ngunit matamis na alaala (the remembrance of happy memories which awakens a feeling of sadness or nostalgia); kilapsaw or ripples of water)

Who are your literary idols and how do they inspire you in your writing?

Virgilio Almario would be one, because he really has a deep understanding of poetry. Rebecca Anonuevo and Benilda Santos for melancholic poetry and for their feminist themes. Jerry Gracio and Joey Baquiran for their contemporary and entertaining poems. I try to reflect their poetics and writing styles to my poems.

What are the most prevalent themes in your literary body of work?

I’m still in the stage where most of my poems are about love—from the early stages of a relationship to heartbreak poems. I’m also trying to write more performance pieces, but I’m still working on that. I also have poems about finding one’s self. I’ve also just realized that most of my poems use auditory devices.

Any tips for aspiring poets reading this?

As what my mentors would tell me, I’d say “read, read, read!” And I suggest starting with works by Filipino poets. Most workshops invite panelists who have already proven their flair for poetry, so it would be nice to personally learn from them, as well. •

SELECTED POETRY BY MIA LAUENGCO

Hulagway

1.

Sinubukan kong kalmutin ang balat sa salamin

Upang doo’y matagpuan ang sarili

Ngunit hindi doon nabuksan ang kaloob-looban;

Datapwa’t paulit-ulit pa ring ginalugad ng mga daliri

Ang rabaw ng nanlilitis,

Nangingilatis na mukhang tumititig

Hanggang bumagsak

At mabasag ang imaheng pinapasok nang pilit.

Makailang ulit mang mawasak

Ang di makilalang pagkatao,

Ilang libong

Ako ang hindi pa rin mapagtanto.

2.

Inilubog ko ang kamay sa tubig

Noong isang gabing maningning

Upang doo’y sagipin ang aninong

Maaaring akin—

Ang nakatitig nang walang mata

At nangungusap na parang bilanggo

Sa kabilang uniberso—

Subalit nahaklis lamang ang rabaw,

Kaya muli kong hinawi

Hanggang magdulot ng kilapsaw,

At hindi na maaninag ang anyong di maangkin.

Hinintay ko ang tubig na muling mamayapa,

Baka sakaling magkaganoon din

Ang damdaming kong nananatili sa ilalim.

3.

Tumitig ako sa iyong mga mata

Upang hanapin kung ako ay naroon pa ba,

At pumailanlang ang aking anyo,

Subalit agad ding naglaho sa kawalan

Sapagkat lumilihis din ang mga damdamin

Kasabay ng mga pagtingin.

Hindi na lamang akin ang iyong tingin,

At tunay ngang hindi na tayo magkaugnay

O walang ikaw sa akin.

Hindi ko na makita ang iyong kaluluwa.

Ikaw ay nilisan na.

–

Boses Sa Hatinggabi

Matagal na nahimbing ang paborito kong libro

Sa pagitan ng mga kauri nitong bago.

Nanaginip siyang nahuhulog

Ang mga titik mula sa kanyang mga pahina,

At mula rito ay nagdugo siya

Ng tinta.

Basang-basa, nalulunod sa sarili nitong likido,

Hanggang maglagas, malusaw,

At tuluyang mawala.

Malamang, narinig ko siyang sumigaw

Sa gitna ng gabi.

Tinatawag ang aking pangalan,

Kaya bumangon ako sa hindi pagkakatulog

At muli kong hinimas

Ang kanyang pabalat

Upang tanggalin ang kumot

Ng alikabok,

At saka ko muling binuklat ang mga pahina

Nang mahimasmasan ang kanyang loob.

Habang nililirip ang kanyang nilalaman,

Muli akong nagising, napadilat,

At nabihag

Ng kanyang hiwaga.

–

Pagtingin

May maririnig na kalabog sa banggaan

ng ating mga tingin,

At dadagundong ang mga paputok

Sa tuwing magdadaplisan ang

naghuhulihan nating mga titig–

Palitong sa sandaling kumiskis ay may dalang kislap

na sisindi sa mga pailaw sa langit.

Makulay,

Subalit nakabibingi ang paulit-ulit na kabog

ng ating mga dibdib na hindi lamang tayo ang nakaririnig.

Hindi tayo

ang nasisilaw sa liwanag nating higit pa sa buwan,

ang nabubulahaw sa ingay nating higit pa sa bagong taon.

Hindi lamang tayo

ang nakakikita sa sunod-sunod na

mga kislap sa ating pagitan.

Hindi atin

ang mga gabing pinatutugtog at pinagniningning.

At upang marinig ang katahimikang hiling,

Ito ang dapat gawin:

Ipikit ang mata’t itigil ang pagtingin,

Kipkipin ang ningas at hayaang magsaabo ang damdamin.

–

Kuliglig

Nang di na bumuka itong ating bibig

Dahil di mahanap ang nais sabihin

Ay mas maingay pa ang aking narinig.

Sinusuyo kita. Di ka nakikinig.

Walang pakialam sa aking damdamin.

Ayaw nang ibuka itong aking bibig.

Mga salita ko’y di mo na daigdig.

Katahimikan mo’y pag-iwas sa akin

Ay mas maingay pa ang aking narinig.

Kantahan man kita, di ka na maantig

Ng harana’t awit. Dapat bang pilitin

Na iyong ibuka ang tikom mong bibig?

Hikbi ko sa iyo, “Bakit nanlalamig?”

Ngunit nang ang tanong, tinangay ng hangin

Ay mas maingay pa ang aking narinig.

Malumay mong dibdib ay wala nang pintig

Na para sa akin. Kung ako’y alipin

Sa hindi pagbuka niyang iyong bibig,

Di na mag-iingay, di mo maririnig.

–

Jessica

Alam kong ikaw ay aking kilalang kilala

Subalit ngayon, hindi kita namumukhaan.

Tinitigan kita mula ulo hanggang paa.

Nagbabakasakaling muli kitang mahanap

Sa kailaliman ng iyong dalawang mata,

Sa loob ng iyong ilong na ngayo’y dumapa,

Sa iyong balat na nangingitim, namumula,

Sa gitna ng mga aalon-alon mong braso,

Sa higanteng dibdib na may mahahabang marka,

Sa singit ng nagkikiskisang mga hita

Ngunit wala roon ang nakagisnan kong ikaw.

Binago ka’t babaguhin pa ng batang dinadala

At sa kanyang paglabas ay makikita kita

Ngunit ngayon, kayo bilang iisa ay higit pa rin sa

anumang ganda.

Originally published in Kanto No. 2, 2016. Edits were made to update the article.
Featured image: Photographed by Ji Villamor, from Unsplash